Vreugde een plaats geven in de opvoeding gaat over meer dan ‘plezier’ maken. Je kunt ze niet op een geforceerde manier inbrengen. Ze licht op in een authentieke ontmoeting.

Voor Don Bosco was vreugde een graadmeter van het pedagogisch klimaat. Vreugde had voor Don Bosco een spirituele dimensie. Hij beschouwde ze als een godsgeschenk en een teken van Gods aanwezigheid.

Waar wij geloof vaak spontaan associëren met ernst en zwaarwichtigheid, verbond Don Bosco het met speelse vreugde die zich uit in jeugdig enthousiasme.